درد حاصل از لنگش ، تغییرات زیادی در حالت وگام گاو به منظور کاهش ناراحتی در دام ایجاد میکند. به علاوه حرکت گاو میتواند اطلاعات ارزشمندی فراهم کند. گاو اغلب در حضور درد و ناراحتی، کند ، بی حرکت و افسرده میشود. از آنجائیکه یکی از علل اصلی درد، لنگش است، هر یک از علائم ذکر شده سبب جلب توجه به یک گاو میشود. گاوهای بیحرکت با اختلال در اندام حرکتی پایینی، مکرر اندام آسیب دیده خود را از زمین بلند کرده و سعی کرده وزن خود را در محلی از انگشت قرار دهند که کمترین درد را دارد. مشاهده این رفتار در زمانی که گاو ناهنجاریهای خفیف در حرکت نشان میدهد، مفید خواهد بود. پاسخ رفتاری هر گاو به لنگش در جهت حمایت از عضو لنگ، الگوی خاص دارد. بنابراین لزوما وجود همه علایم ضروری نیست. جستجوی علایمی مانند تکان دادن سر nodding، قوس در ستون فقرات و تغییرات در طول گام به تشخیص سریع دامهایی که به مشاهده نزدیکتر نیاز دارد، کمک میکند. تقریبا همه اسکورهای حرکتی بر قرار دادن پا و قوس پشت گاوها تاکید دارند. کارایی هر یک از این روشهای ارزیابی با اعتبار، قابلیت اطمینان و حساسیت آنها محدود میشود. مشاهداتی که میتواند در تعریف و ارزیابی لنگش به کار رود عبارتند از:
قوس در ستون فقرات: قوس در قسمت پشتی در گاو اغلب با درد در ارتباط است. این قوس اغلب با لنگش در ارتباط است و ممکن است در حالت ایستادن یا راه رفتن مشاهده شود. محققان در دانشگاه لیورپول تایید میکنند که انحنای پشت (spine) یک پیشگویی دقیق از حضور ضایعات پا میباشد. آنها دریافتند که ارتباط مثبت و بسیار معنیداری میان انحنای پشت و حضور یک ضایعه در اندام، وجود دارد. انحنای پشت بیشترین میزان توافق اسکور در بین مشاهده گرها را در میان سایر تغییرات رفتاری دارد. این نتایج مشخص میکند که وارد کردن انحنای پشت در اسکور حرکتی، تشخیص دقیق ضایعات پا را امکان پذیر میسازد.